Deze groep van koolhydraten, die door de meeste mensen perfect wordt verdragen, veroorzaakt bij personen met een prikkelbare darm kleine of grote ongemakken. Deze ongemakken kunnen met een intermitterend FODMAP-arm dieet worden verholpen.
FODMAP is de afkorting voor fermentable by colonic bacteria Oligosaccharides, Disaccharides, Monosaccharides and Polyols. Het omvat alle complexe suikers, waaronder lactose, fructose, mannitol of sorbitol, die in veel voedingsmiddelen van nature aanwezig zijn of vaak worden toegevoegd (met name polyolen) aan bewerkte en ultrabewerkte voedingsmiddelen.
Wanneer deze bestanddelen niet in de dunne darm worden verteerd zoals het zou moeten, worden ze door de bacteriën in de dikke darm afgebroken. In tussentijd zijn de suikers al gefermenteerd, wat flatulentie en krampen veroorzaakt.
Een onevenwichtige darmflora en beschadigd darmslijmvlies, zoals in het geval van het prikkelbaredarmsyndroom, bemoeilijken de verwerking ervan door het spijsverteringsstelsel.
De lijst met FODMAP-rijke voedingsmiddelen is haast eindeloos! Complexe suikers, de voornaamste energiebron voor ons lichaam, komen in heel wat gewassen voor, zoals fruit, groenten, peulvruchten en granen.
Het is een hele uitdaging om FODMAP’s uit uw dieet te weren! Daarom zijn de mate van ongemak, de frequentie ervan en de manier waarop deze ongemakken uw leven hinderen van doorslaggevend belang om tot actie over te gaan. Soms is het de prijs die u dient te betalen om weer een normale spijsvertering te hebben.
Begeleiding van een zorgverlener en/of diëtist(e) is onontbeerlijk om een FODMAP-arm dieet, dat ook tot voedingstekorten kan leiden, tot een goed einde te brengen. Het komt erop neer dat u minder groenten eet, terwijl groenten een onmisbare bron van voedingsvezels zijn, de favoriete voeding van de bacteriën in onze darm.
Een dieet zonder FODMAP’s bewijst echter al snel zijn voordelen. 70 % van de mensen met het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) ziet hun ongemakken al na één week dieet afnemen. Voor een langdurig resultaat wordt echter een duur van 2 tot 4 maanden aangeraden. Elk dieet gaat gepaard met een plan voor herintroductie van voedingsmiddelen.
Er bestaan tolerantietests om na te gaan welke voedingsmiddelen problemen veroorzaken. Na een FODMAP-arm dieet (low FODMAP) volgt er standaard een geleidelijke herintroductie van verdachte voedingsmiddelen om te achterhalen welke voor ongemakken zorgen.
Voor velen is een maaltijd zonder brood geen maaltijd. De groep van FODMAP’s die in brood zit, is de groep van fructanen. Fructanen zitten in granen met gluten (tarwe, gerst, rogge, khorasantarwe en spelt). Suikers en eiwitten … let op de samenstelling! Brood met gist (dat minstens 20 uur heeft gerezen) heeft bijvoorbeeld een laag gehalte aan FODMAP’s, terwijl glutenvrij brood vaak wordt gemaakt met FODMAP-rijke ingrediënten (inuline, melasse, honing). Er geldt dan ook maar één regel: lees het etiket voordat u het eet!
Twee elementen komen vaak terug als oorzaak voor symptomen van een moeilijke spijsvertering: een onevenwichtige microbiota (darmflora) en een doorlaatbaar darmslijmvlies. Het onevenwicht in het ene leidt tot doorlaatbaarheid van het andere, en omgekeerd! Over het algemeen zal een storing in een van de onderdelen van het spijsverteringsstelsel een invloed hebben op andere elementen, zoals bijvoorbeeld de enzymen.
Naast het mijden van bepaalde voedingsmiddelen kan u ook een beroep doen op: